رشد چسبیده

راکتورهای بیولوژیکی رشد با فیلم ثابت یا چسبیده از مواد پکینگ بی‌اثر استفاده می‌کنند که میکروارگانیسم‌ها روی آن رشد می‌کنند و یک بیوفیلم را بر روی آن تشکیل می‌دهند. مواد آلی و مواد مغذی با عبور از روی بیوفیلم چسبیده بر روی پکینگ از فاضلاب خارج می شوند. مواد پکینگ شامل سنگ، چوب سرخ یا طیف وسیعی از مواد مصنوعی است.

در فرآیندهای رشد چسبیده، مواد مغذی موجود در فاضلاب ، با عبور از در داخل بیوفیلم توسط باکتری های چسبیده به بیوفیلم مصرف می شود. ممکن است ضخامت بیوفیلم بین ۰.۱ تا ۱۰ میلی متر باشد. یک لایه راکد (لایه انتشار) بیوفیلم را از مایعی که از روی آن عبور می کند جدا می کند. اکسیژن و سوبسترا از طریق مایع راکد و بیوفیلم پخش می شوند، در حالی که محصولات تخریب متابولیک در جهت مخالف پخش می شوند. در راکتورهای فیلم ثابت، زیست توده به رسانه چسبیده باقی می ماند. در نتیجه جمعیت بالایی از میکروارگانیسم ها و در نتیجه سن لجن بالا را می توان در این راکتورها حفظ کرد. فرآیندهای رشد چسبیده به سه گروه عمده تقسیم می‌شوند:

• رشد چسبیده غیرمستغرق، مثل  RBC
• رشد چسبیده و معلق ترکیبی، مثل فیلتر چکنده
• رشد چسبیده و معلق یکپارچه، ( مثل MBBR , IFAS)
•  رشد چسبیده با جریان از پایین

فرآیندهای اختصاصی توسعه یافته اند که از بلوک مدیای فیلم ثابت در حوض هوادهی استفاده می کنند. این بلوک پکینگ رشد چسبیده را در یک راکتور رشد معلق نگه می دارند.